Ik tik dit stukje achter de computer net nadat Maarten van der Weijden gefinisht is na zijn zwemelfstedentocht. 200 km zwemmen. Wat een prestatie, wat een sportman! Diep respect.
De fiets-elfstedentocht, die wij met zeven Swolladies en een verstekeling (sorry Bert) gereden hebben valt voor mij daarbij even in het niet.

Toch waren wij 10 juni ook trots op onze prestatie en het elfsteden-kruisje wat wij gehaald hebben. 240 km op één dag. Voor sommige ladies een eerste keer, sommigen hadden het eerder gefietst.

Tweede Pinksterdag, om 03.45 vertrekken drie ladies vanuit Zwolle richting Bolsward, de anderen logeerden de nacht ervoor al in de buurt van Bolsward. We hadden een startkaart voor 05.48 uur.
Het was gelukkig droog. Het weekend ervoor was er druk verkeer op de groepsapp. Positieve en negatieve weerberichten werden over en weer geappt.
Helaas, twintig minuten voor de start begon het licht te regenen. De regenjasjes werden aangetrokken en na de echte start regende het serieuzer. 40 km verder, vlak bij Holwerd, werd het pas weer droog.
We sopten in de wielerschoenen en de wielerbroeken waren nat.
Daarna begon de zon te schijnen en droogten we al lekker op.
Onderweg, net voorbij Leeuwarden, stond een heerlijke pan macaroni voor ons klaar. gemaakt door de broer van Gerrie. Dit smaakte ons heel goed!
Ondertussen konden alle schoenen en sokken gedroogd worden op de grasmat in de tuin.

Nadat we onze magen goed gevuld hadden zetten we de tocht voort naar Bolsward, waar Welmoed ons op stond te wachten met haar partner.
Even kletsen en foto’s maken, daarna weer op de fiets en door. Na de stempelpost snel een bekertje groentesoep namens de organisatie nemen en op naar Sneek.
Het liep allemaal voorspoedig en er stonden ondertussen heel veel mensen langs de kanten en in de steden. wat een gezelligheid.
Na Stavoren werd het zwaarder; de benen werden vermoeider en we moesten deze laatste dertig kilometer pal tegen de wind in.

Rond 19.00 uur zijn we gefinisht. Yes! We hebben het gehaald. Zonder lekke banden of andere opstoppingen.
Vermoeid, rode wangen en verbrande armen en benen, waarop het fietstenue mooi uitgetekend is….

Ook wij hebben op onze manier een prestatie geleverd, net als Maarten.
Als het aan mij ligt, gaan wij volgend jaar weer.

Petra van der Veer