Deelnemers:
Harry T, Gerhard H, Leen B, Fred v D, Johan K, Gerrit-Jan, Gesinus A, Henk H, Paul W, Jan S, Jan M, Joke

Route en appelgebak: Jan M – toerleiding: Harry – info en verzorging: Joke

Nadat de J & J Tocht van 2019 door het slechte weer niet doorging net als die van 2020 door de Corona, vertrokken wij op 2 september vol goede moed met 3 auto’s en de Swolland-kar naar Oostzaan. Het was een flink eind rijden maar de 2 heren in mijn auto (Gerhard en Henk) zorgden er met hun sappige verhalen en anekdotes voor dat de reistijd aanzienlijk korter leek en er geen tijd was voor de bestuurder om zware oogleden te ontwikkelen.

Na aankomst werden we als vanouds hartelijk ontvangen door J & J met koffie en de altijd onovertroffen appelpunt van Jan. Joke (die vanwege heel recente heupproblemen niet mee kon fietsen) schetste een mooi beeld van de route met vele leuke weetjes en kleine stukjes geschiedenis (zie schuingedrukte delen). Zo konden we goed voorbereid de tocht ondernemen.

Tegen 11 uur maakten we ons klaar voor de start, onder een bewolkte maar droge hemel met een fris temperatuurtje.  Er stond bijna geen wind, wat in deze contreien een zeldzaamheid genoemd kan worden. Binnen de eerste kilometer echter werden we alweer stopgezet: iemand had Strava vergeten aan te zetten. Toen die door alle andere Strava sympathisanten ter wereld kon worden gevolgd, konden we na enkele minuten weer verder.

Joke in het kort:

Het motto van de tocht is de weidsheid van het Noord-Hollandse polderland. Dus we rijden al na een kilometer buiten de bebouwde kom door natuurgebied ’t Twiske naar Ilpendam (genoemd naar het veenriviertje de Ilp) – Noord-Hollands Kanaal (pontje). Dan naar Purmerend, langs piepkleine dorpjes als Kwadijk, Middelie, Beets, Ursem en Spijkerboor. Na Oosthuizen langs de Heerhugowaard (1630) naar Avenhorn. Hier in de buurt komen we langs de Banpaal met een éénhoorn erop (stadswapen van Hoorn). Deze gaf aan dat je niet voorbij deze paal mocht komen als je verbannen was. Er staan zeer weinig banpalen meer in Nederland. Dan langs 3 poldermolens richting Rustenburg.

Hier gingen wij rusten en lunchen bij De Gouden Karper. Het was een uitstekend restaurant waar wij erg genoten van de oudhollandse lunch o.i.d. Alleen de bediening bleef daar ver bij achter. Het nog erg jonge meisje kon de ‘ingewikkelde’ bestellingen van al die kerels niet goed op een rijtje krijgen, terwijl we na het drankje bovendien ook nog eens naar een andere plek werden gestuurd. Al met al een vrij verwarrende en wat lachwekkende vertoning. Dit kostte ook nog eens veel tijd, maar we stapten voldaan en heel uitgerust weer op de fiets. Rustenburg heeft zijn naam eer aangedaan! We maakten groepsfoto’s bij een van de drie molens en reden daarna weer richting Het Noord-Hollands Kanaal.

Joke in het kort:

Het kanaal is 80 km lang van Den Helder naar het IJ, Amsterdam, 40 m breed en 7 m diep. Gegraven van 1819 tot 1824 met schoppen en kruiwagens, begroot op 4 miljoen gulden maar overschreden tot 11 miljoen! (niets nieuws dus) Het kanaal is nu belangrijk voor de waterhuishouding van Noord-Holland.

In de bodem zijn na WOII veel neergestorte vliegtuigen diep weggezakt in de veenbodem. De laatste jaren worden er heel wat weer opgegraven.

We kwamen langs een opgegraven propeller die dienstdoet als herdenkingsmonument. Daarna moesten we lopend over een vrij hoge fietsersbrug om de route te vervolgen. De Wijde Wormer was de volgende polder waar we doorheen fietsten. Hier kwamen we over de A7 via een van de heel weinige klimmetjes in deze streken. Sommigen deden erg hun best om als eerste boven te zijn, maar qua klim stelde het natuurlijk weinig voor. Er was één lekke band voor Leen. Hij reed over een steentje en pssssst. Maar met de bandenlichter van Gesinus, de sterke knuisten van Gerrit-Jan en een luchtpatroon van Jan S. was het klusje snel geklaard.

Na 84 km bereikten we rond 17 u Oostzaan, waar we werden opgewacht door Joke. De zon was intussen ook tevoorschijn gekomen en op het terras van hun mooie huis genoten we van een (alcoholvrij) borreluurtje met een heerlijk pastagerecht. Zoals altijd sprak Harry Jan en Joke toe en overhandigde hen een cadeaubon als dank voor deze weer fantastische dag!

Paul Woolthuis