Hoe fijn was het dat de inschrijving van MTB Ameland weer geopend was! Inschrijvingen druppelen binnen en de voorpret kan beginnen. Er is nog enige terughoudendheid bij sommigen i.v.m. herstel na corona en of het op tijd zal lukken om weer op de fiets te stappen. Er waren slechts enkele motiverende appjes voor nodig om diegene te overtuigen: Ameland mág je niet missen! De gezelligheid, de sfeer, het eiland…

Helaas moesten, op het laatste moment, maar liefst vier van de deelnemers de (soms reeds ingepakte) koffers thuislaten i.v.m. positieve (zelf) tests! Nog even was het een overweging om een ‘quarantaine-huis’ in te richten.. maar ja.. hoe doe je dat op de boot? Het was echt ongelooflijk jammer dat we deze vier dames (Jeannette vd V, Alice, Petra en Lizzy) thuis moesten laten!

Dit jaar zaten we (i.v.m. een grootscheepse verbouwing aan onze oude accommodatie) uitwijken naar een andere accommodatie. De nieuwe accommodatie was top: 3 appartementen, een sauna op het terrein en ook de ‘deelkast’ vond ik persoonlijk geweldig (daar kon je de producten die je over had na het weekend, achter laten – er stond bv. een restantje Nobel, wijn, zakken chips en nog veel meer). Onze afdeling inkoop had het -op 8 bananen na- erg goed ingeschat wat we met z’n allen zouden verbruiken! Heel knap en inmiddels veel ervaring!

De organisatie (lees: Gerjan) was op het laatste moment (i.v.m. de besmettingen) nog druk bezig met de indeling in auto’s om zo veel mogelijk samen te reizen. Ook dat lukte weer fantastisch. De laatste deelnemer druppelde rond 16 uur op vrijdag binnen: we waren (op Marc, die de dag erna aansloot) compleet! En het borrelen was al een poosje begonnenJ

Een deel van de groep moest nog even naar de plaatselijke slijterij, en had zin om de benen te strekken. De andere helft van de groep ontfermde zich over het eten. Na een terrasje (we moesten immers het restaurant even verkennen voor de dag erna) konden we aanschuiven bij een overheerlijke pastamaaltijd! Vurrukkuluk!

’s Avonds hadden we nog een mooie avontuurlijke (over smalle (touw)bruggetjes) wandeling naar het strand voor de boeg. De thuisblijvers hadden het lumineuze plan opgevat om even met ons te videobellen, zodat ze er toch een beetje bij waren. Onder een straatlantaarn en in de wind zwaaiden en proostten we even met elkaar.

Het fietsen… (oh ja, daar gaat het natuurlijk over). Op zaterdag fietsten we met z’n allen, nou ja op René na, die helaas nog niet fit genoeg was en -uit zelfbescherming- alleen zijn elektrische dorpsfiets had meegenomen, een gezamenlijke route. De 51 km was voor Catja nog niet eerder gehaald. Maar met haar Pippi Langkous mentaliteit (‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan!’) doet ze ons maar vooral ook zichzelf versteld staan! Het was een pittige tocht met mooie singletracks door de duinen, stukken bos met veel naalden en dennenappels en natuurlijk met een mooi stuk strand… de wind maakt Ameland altijd tot een pittig gebied en er worden toch best aardig wat hoogtemeters gefietst daar in de duinen. Zaterdag gaat op z’n dooie akkertje, heerlijk relaxt met een gezellige culinaire tussenstop op een luxe terras (allemaal nog bedankt voor de bijdrage aan mijn bij mijn vissoep passende glaasje wijn voor 9,50€!)

Na een voldane tocht volgt er een gezellig samenzijn in het huisje en na een douche of saunabezoek, schuift iedereen al wat rozig aan bij het (ook nieuw) gereserveerde restaurant in Nes. We eten een voorgerecht; prachtige gevulde planken met div. lekkere hapjes vis en vlees (steak tartaar, rosbief, gerookte zalm). Omdat het zo lekker was eten mijn overbuurman en ik het hele plankje leeg… niet wetende wat er daarna nog geserveerd werd…. (!) Er volgden voor het hoofdgerecht namelijk nóg grotere planken, met de heerlijkste lekkernijen (stukjes biefstuk, pulled-pork, kippenvleugeltjes, gamba’s, mosselen, inktvis en nog heel veel meer!). Als alle ‘aanwaaifietsers’, de ‘mystery guest’ en thuisblijvers erbij waren geweest, was het nog steeds meer dan genoeg geweest…

We waren al heel vroeg moe – en misten nu toch echt de thuisblijf crue om ons de nacht door te leiden, zoals dat alle andere jaren zo goed gelukt was;) De zondag begon heerlijk uitgerust: met een gekookt of gebakken eitje en met genoeg bananen op zak, vertrokken we vol goede moed naar de tocht. Een klein groepje deed de 35 km, de grotere groep de ‘65 anders’; het was een samengestelde route met alle leuke lusjes van de 95 km en wat inkortingen van de iets minder leuke stukjes van de 65 km. De sfeer van alle mountainbikers, de gemoedelijkheid, de gezelligheid, de praatjes onderweg, de muziek, prachtig weer, mooie duinpartijen, de prachtige zeelucht…. Zo’n tocht is toch altijd zo mooi; reserveer daarom maar (weer) voor volgend jaar in je agenda! 

Gerjan: bedankt voor een weer uitstekende organisatie! Gerjan, René, Catja, Sjon, Hanneke, Sander, Jeannette M., Herman en Marc en aan(z)waaifietsers (Arjan B. en Jorn met dochter): bedankt voor een superleuk weekend! Cleo